Τα άνθη, η λεμονιά και τα λεμόνια!

Πρωτομαγιά σήμερα!!! Εύχομαι σε όλους καλό μήνα και να έχετε μια υπέροχη μέρα! Ο καιρός πάντως σήμερα είναι σύμμαχος μας!

Σήμερα θα αναρτήσω τον τελευταίο πίνακα του τρίπτυχου (αν και ήταν ο πρώτος από τους 3 που ζωγράφισα).

Σας παρουσιάζω λοιπόν τα λεμόνια!!! Ακρυλικά σε καμβά 35x50cm.

Λεμόνια, Ακρυλικά 35x50cm

Και οι τρεις πίνακες μαζί!!! Πώς λέτε να τους ονομάσω?

Η λεμονιά

Σήμερα έχει σειρά η λεμονιά!

Άρχισα να την φτιάχνω λοιπόν. Σκοπός μου ήταν να την φτιάξω κι αυτήν όπως και τα άνθη "ζουμαρισμένα". Λόγω μίας ανεξήγητης διαταραχής αντίληψης των πραγμάτων (η οποία διήρκεσε μερικές ωρίτσες...δεν είναι τίποτα, το έχω ξαναπάθει, κάποιο κατασκευαστικό λάθος είναι απλά), ζωγράφισα αυτό:

Όταν επανήλθε η αντίληψη μου στα φυσιολογικά της επίπεδα, ξίνισα τη μούρη μου, αλλά αν μη τι άλλο ταιριάζει και με την περίσταση!

Οπότε φτου και από την αρχή. Ξαναματά κι ιδού το αποτέλεσμα:

Ακρυλικά, ακουαρέλα και λαδοπαστέλ σε καμβά 35x50cm.

Λεμονιά, 35x50cm

Ανθισμένη λεμονιά

Λεμόνια μικρά, λεμόνια μεγάλα, μοσχομυριστά και ζουμερούλια!

Τα κόβεις από το δέντρο κι έχεις κάτι για όλες τις αισθήσεις (χαχαχα εμένα μου μιλάνε κιόλας!!!) Κόβεις ένα, βεντουζώνεις τη μύτη σου πάνω, το μυρίζεις και σε μεθά. Αποφασίζεις να κόψεις άλλο ένα. Περνά από τον ίδιο "ποιοτικό έλεγχο". Κόβεις κι ένα τρίτο. Τα ίδια...Τα κοιτάς και σκέφτεσαι πως έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που προσπάθησες να κάνεις τον ζογκλέρ! Βέβαια και πάλι δεν έχεις ποδήλατο με μία ρόδα..."ευτυχώς" σκέφτεσαι.
Κι αρχίζει η τρελή πορεία των λεμονιών στο υπερπέραν (σε κυκλική φορά φυσικά) κι επιστρέφουν πίσω το ένα πάνω στο κεφάλι, το δεύτερο στο πάτωμα και το τρίτο συνειδητοποιείς πως δεν το έριξες ποτέ, είναι ακόμη στο χέρι...