Ω! Κουτί, κουτί

Τα Χριστούγεννα του 2013 μου έφεραν στη δουλειά δωράκι από ταξίδι μία συσκευασία σοκολατάκια Mozart Kugeln (δεν θέλω να το μεταφράσω...χαχαχα)

Παλαιότερα τα έτρωγα δέκα - δέκα (επειδή ήμουν στην ανάπτυξη ακόμη...). Τώρα, οκ, μου αρέσουν αλλά ομολογώ ότι τα Χριστούγεννα του 2014 πέταξα αυτά που δεν φαγώθηκαν και ήταν καμία δεκαριά...(ιεροσυλία!!!!)

(προσπάθησα να δώσω τα μπαγιάτικα σοκολατάκια μου σαν κέρασμα σε έναν φίλο, αλλά ή τα είχε δει  πολλές φορές όλους αυτούς τους μήνες στο σπίτι ή τον υποψίασε το  σατανικό μου ύφος καθώς του τα πρόσφερα...

Πάντως το "μουαχαχαχα" του το εξέλαβα ως άρνηση... )

Έτσι έμεινε μόνο το μεταλλικό κουτί της συσκευασίας,

που ενώ είναι πολύ όμορφο,

εμένα δεν μου αρέσει το φατσόνι του Μοzart, τι να κάνουμε τώρα! 

Θα μπορούσα απλά να το βάψω αλλά η κορνίζα του Μozart είναι ανάγλυφη όπως και τα γράμματα, και μάλιστα έντονα!

Το κουτί με το φατσόνι

Αρχικά το μυαλό μου πήγε στον πηλό αλλά μου φάνηκε δύσκολο σαν εφαρμογή (π.χ. να διατηρήσω το ίδιο πάχος σε όλη την επιφάνεια κλπ.)

Μετά σκέφτηκα την πάστα διαμόρφωσης, που μπορείς να την απλώσεις με μια σπατουλίτσα και όταν στεγνώσει είναι πολύ σκληρή. Μια και είχα στοκ από πάστες, τόλμησα να δοκιμάσω!

Φυσικά δεν χρειάστηκαν δύο κουτιά..

Το ένα κουτί ήταν ανοιχτό από το 2009 και με μεγάλη χαρά διαπίστωσα πως δεν είχε στεγνώσει αλλά ούτε και είχε αλλοιωθεί! (σε αντίθεση με τα σοκολατάκια...χαχαχα)

Πέρασα την πάστα με την σπάτουλα πάνω σε όλη την επιφάνεια του κουτιού.

Το άφησα να στεγνώσει καλά (περίπου 3 μέρες)

και λείανα την επιφάνεια με γυαλόχαρτο

Μετά πέρασα στο άχρηστο μέρος της κατασκευής!

Έβαψα την επιφάνεια της (λευκής) πάστας με λευκό πλαστικό χρώμα...

Γιατί;; Μάλλον από κεκτημένη ταχύτητα...χαχαχα

Έφτιαξα μία πήλινη καρδιά (σε καλούπι) και την άφησα να στεγνώσει πάνω στο κουτί 

ώστε να πάρει την κλήση του!

Στο κάτω μέρος του κουτιού έκανα ντεκουπάζ χαρτοπετσέτας.

Προσπάθησα να κολλήσω την πήλινη καρδιά στο κουτί με hot glue αλλά είναι ακατάλληλη γι αυτή τη δουλειά, γιατί η καρδούλα με το που κρύωνε η κόλλα έπεφτε.

Το πρόβλημα λύθηκε με ατλακόλ.

Το επάνω μέρος το άφησα λευκό και επάνω κόλλησα αυτό το λουλούδι που 

ήταν σε ποτ πουρί (δεν μυρίζει όμως, γιατί είναι και αυτό "μπαγιάτικο", σαν την πάστα και τα σοκολατάκια...)

Έτσι απέκτησα αυτό το (παρότι μπαγιάτικο!), γουστόζικο κουτί...

Σαν ψέμα μου φαίνεται,
ότι σαν σήμερα, Πρωταπριλιά του 2011
παρέλαβα το αυτοκινητάκι μου!
Κι όχι, σήμερα δεν έχει απλά γενέθλια το αυτοκινητάκι μου,
σήμερα πλήρωσα και την τελευταία του δόση!!!
Είμαι πολύ περήφανη για εκείνο που έχει αποδειχτεί πολύ αξιόπιστο
και πολύ περήφανη για εμένα που το κατάφερα
να το αποκτήσω!!

Καλημέρα και καλό μήνα σε όλους!!!